Met Linda Bijleveld, Bart Zanting en Michel Brinkman
Michel heeft nog een late klus in Apeldoorn, maar Linda en Bart zijn op tijd in Oudeschild voor de vrijdagavond-scharretjes. Na een gezellig avondje kletsen vroeg naar bed, want het vertrek is om 08:00 uur gepland.
Michel meldt zich om 8:15 in de haven. Echt vroeg opgestaan, en dat is te zien aan zijn kleine oogjes. Maar hij heeft er, net als wij, zin in. Het is fantastisch weer, rustig windje uit een gunstige richting.
Dat windje brengt ons met ruime koers naar het wantij van de Binnen Breesem. Keurig op tijd, met de kentering, bij de kardinaal. Dan aan de wind naar de Cocksdorp. Langzaam komt de vuurtoren dichterbij. Het wordt een beetje spannend, want de geul naar het haventje is bij al te laag water niet meer bevaarbaar. De verrekijker komt erbij om de eerste prik te spotten. En als die in zicht is strijken we de zeilen om rustig het geultje in te motoren.
Dan is het boem. Grond, terwijl we toch recht op de prik aan voeren. Ik trek mijn waadbroek aan en trek de Rackert los. Dan zoek ik wadend naar dieper water. Dan vind ik alleen maar aan de verkeerde kant. De Rackert is een behoorlijk zwaar bootje om wadend te jagen, dus neemt Michel het na een poosje over. Ook hij vindt de geul niet. Tot drie keer toe lopen we vast, en dan geven we het op. De zon schijnt, het is rustig water, we gaan lekker droogvallen.
Als het water vrijwel helemaal weg is zien we dat we vijf meter ven de geul zijn vastgelopen. En dat er bij de ingang van de geul helemaal geen prik meer staat. Tsja, dan gaat het mis.. Of juist goed, want we beleven een werkelijk fenomenale zonsondergang.
Het plan was om na het afmeren in de haven op de borrel te gaan bij zeilvriend Jaco. Dat kan nog steeds, want het wad is tot aan de dijk goed begaanbaar. Maar dan moeten we wel in het donker terug, en dat is bij opkomend water een beetje gevaarlijk. Dus bel ik Jaco met het verzoek of hij de borrels tot nader order koud wil houden. Geen probleem.
Inmiddels is een wadexcursie-groep aangekomen bij de Rackert. Er wordt druk gefotografeerd en geselfied. Gek om mee te maken. Zij gaan terug, wij blijven lekker.
Bart en Michel zijn inmiddels vergevorderde koks op een scheefstaand bootje, dus we koken en eten lekker terwijl de duisternis valt en het water weer komt. Het water komt sneller dan verwacht, dus we kunnen mooi op tijd verhalen naar een slaapplekkie. Als het echt donker is profiteren van de nieuwe maan en het heldere zicht. Geweldig, die sterrenhemel. Daar slaap je lekker op.
De zonsopgang, een uur of wat later, deed weinig onder voor de zonsondergang de avond ervoor. Tentflappen open en genieten maar. Een ontbijtje later gaan we op het zeil ankerop en zetten we koers naar de Breesem. Het waait nog minder dan gisteren, maar de stroom brengt ons toch ruim op tijd bij het wantij. Zo vroeg zelfs, dat we de tegenstroom niet dood zeilen. Anker uit, en lunchen in het midden van niks. We zouden bijna overboord gaan om te zwemmen, maar daar is het toch te fris voor.
De Texelstroom is niet bezeild, maar breed genoeg om lange stagen aan de wind te maken. Een middagje echt zeilen. En dan afmeren, knuffels en uitzwaaien. Bart en Michel waren al opstappers op herhaling, maar iets zegt mij dat ik Linda ook vaker zal zien..