Met Floor Kooy, Marjolein Beunders en Winny Sijtsma
Winny is op vrijdagavond op tijd voor de vis met brôôd, Floor en Marjolein schuiven twee uur later aan voor de peperthee met taart. Meteen is de toon gezet: we gaan het gezellig maken met z’n vieren. Floor en Marjolein slapen op de boot. We moeten vroeg van wal, want er wordt weinig wind voorspeld en we willen toch het wantij in het Inschot halen voor de kentering. Dat wordt dus ontbijten op een rustig zeilend scheepje.
Het plan lukt aardig. Winny en ik zijn maar een kwartiertje te laat bij de boot, maar we lopen nog wat extra vertraging op omdat ik het brood vergeten ben. Gelukkig had Edgar van de Bevoorrrading nog wat liggen. Met dat brood, koffie en thee gaan we welgemoed op weg. De dag begint grijs, maar als we in de Oude Vlie liggen komt er steeds meer blauw tussen de wolken.
We halen het Inschot op tijd. Daar wordt het even kruisen en spannend tonnetjes varen. Er liggen daar hoge wadruggen vlak naast de geul, en daar willen we met afgaand tij niet op vastlopen. Eenmaal in de Vlie is de koers weer bezeild en wakkert de wind zowaar wat aan. Dat is mooi want met die wind kunnen we de eb in de Meep doodvaren. Handig als je vergeten bent om de recente diepte van het Schuitengat na te gaan. We lopen Terschelling dus aan via de Slenk. Een mooiere aanvaart bestaat er niet in Nederland.
Al met al hebben we toch ruim negen uur gezeild als we vastmaken aan de platbodemsteiger in de jachthaven. Geen zin om te koken. Floor en Marjolein trakteren op een restaurantje. Het eerste restaurant waar je vanuit de jachthaven tegenaan loopt wordt ons meteen al warm aanbevolen, dus we hoeven niet ver te lopen. Na een lekkere maaltijd tevreden te kooi.
De volgende dag begint erg grauw, er is regen voorspeld en er staat erg weinig wind. We besluiten een dagje Terschelling te doen. Eerst moet de Rackert nog verhaald worden, want het bolletje waar we tegenaan lagen wilde graag nog weg. Wat volgt is een mooie wandeling over het Groene Strand en de Noordsvaarder en heel erg lang koffie drinken bij Nap. Gepreksonderwerp: relatieproblemen. De dames blijken onuitputtelijk. Floor en ik repareren de doorgezakte kuipvloer met een doorgezaagde speelgoedschopsteel. Gekookt op de tweepitter van de Rackert, geborreld, relatieproblemen besproken en daarna lekker in bed.
De volgende ochtend maken we ruim gebruik van het riante toiletgebouw en knopen we een rif in het zeil in verband met de 5 in de voorspelling, om toch mooi op tijd te vertrekken, richting Koffieboonenplaat. We bezeilen het wantij van het Oosterom geheel volgens het boekje en zetten de Rackert vlak naast de Vierde Slenk van de Boschplaat droog, op de plek waar het na 15 augustus mag. De lamsoor bloeit, de kwelder is knalpaars. Marjolein komt helemaal onder de indruk van het landschap en staat spontaan een tijdje te mediteren, Floor maakt prachtige foto’s en Winny vindt een stok. We zwerven uit over kwelder en wad. Ik ben als eerste weer bij de Rackert en pak een pilsje. Als Winny, Floor en Marjolein later arriveren volgen zijn mijn voorbeeld en komen de knabbels ook te voorschijn. Staande in de wadprut, en zelfs in de beginnende regen bereikt de stemming weer grote hoogte. De magie van het droogvallen.
We koken op een scheef gasstelltje en eten van scheve borden. Wijn uit scheve glazen. Daarna doen we de afwas. Marjolein staat in de stromende regen in de scheve kuip, maar houdt dapper vol. En daarna kruipen we met z’n vieren in het scheve kajuitje om te wachten tot de Rackert vlot komt. Dat duurt lang, maar gelukkig zijn er nog heel wat relatieproblemen te bespreken en speelt Floor poppenkast achter de waslijn.
Dan komt de Rackert vlot. Motor aan en wegvaren naar een dieper plekkie om te slapen. Althans, dat denken we, want er blijkt nog een hoge rug in het wad te zitten. Eindeloos lopen de meiden heen en weer over het voordek om de boot al schommelend over de rug heen te helpen. Al met al zijn we heel wat tijd verder als de tent staat, de luchtbedden zijn opgeblazen en we te bed kunnen..
Volgende ochtend minder wind, dus rif uit het zeil. En mooi bezeilde koers naar Ameland. Op een gegeven moment valt de vaarboom uit het want. Stormrondje, en we pikken hem bijna weer op, maar bij de tweede poging kunnen we het ding nergens meer vinden. Op Ameland afgemeerd aan de platbodemsteiger. Daar krijgt Winny de opdracht om een stok te zoeken, is ze immers goed in.. Het lukt haar als we taart met bier en koffie doen op het terras van de jachthaven. Met haar vlotte babbel jut ze in het restaurant een tovernaarsstok met een knuffeluil erop.
We nemen afscheid op de steiger. Marjolein en Floor pakken de veerboot en Winny en ik doen boodschappen voor de volgende etappe. Als we het maaltje met lekkere verse ingediënten net klaar hebben meldt Wim zich en is de tweede etappe begonnen.
